1. in a world where everyone goes really loud, i only want to stay quiet. if i ever to take their voices as music, they are only offbeat music with horrible lyrics. they blabber on and on and on. "when will you learn to adjust your nonsense words and your sense?" i feel so depressed … Continue reading they call it negativity…
Their demands
...it will never be enoughtill my frozen heart meltsthe blood drippingsucked deep into the earth's coretill i'm forgottenyou will still ask for more.Even if I don't exist anymore.
Wait till when you take me
Time doesn't know when is when.It takes what it takes-infinitely. 14 November 2018
Rain’s kisses
What can I say when words have been long gone? Just like those raindrops that once were kissing my cheeks; hugging my tears at one sunset knowing nothing, but to leave.
Salty tears; salty oceans
The silence might become an explosion.My quiet voice inside, is just too loud.The messiness of my life might be for ever.Oh my dear heart, is too pressured.And the oceans won't understand my tears, even though they are salty too!So I will swallow them- alone. ---Somi
ឆ្លាស់គ្នា
1.ដើរទៅផ្ទះ (កាលពីក្មេង ពេលដែលខ្ញុំអង្គុយភ្លឹកស្រមើស្រមៃ គឺខ្ញុំស្រមៃឃើញដំណើរកំសាន្តទៅនេះ ទៅនោះ ទៅកន្លែងដែលស្រស់ស្អាត មានផ្កាគ្រប់ប្រភេទព័ទ្ធជុំវិញផ្លូវដើរ មានសូម្បីតែផ្កាស៊ីមនុស្ស។ ខ្ញុំចង់ទៅកន្លែងដែលរុក្ខជាតិទាំងនោះពោរពេញទៅដោយវេទមន្តនិងភាពស្រស់បំព្រងដែលមិនចេះជិនណាយ។ ខ្ញុំចង់មានចង្កឹះវេទមន្តមួយដែលអាចទាញពេលវេលា ឬ អ្វីគ្រប់យ៉ាងឳ្យត្រូវតាមចិត្តដែលខ្ញុំចង់បាន។ ខ្ញុំចង់ឳ្យគ្រួសារខ្ញុំនៅជួបជុំគ្នាជារៀងរហូត។ ដល់ពេលឈានដល់វ័យជំទង់ ខ្ញុំដឹងថាអ្វីដែលខ្ញុំធ្លាប់ប៉ងពីតូចមកនោះគឺមិនអាចទៅរួចនោះទេ! គ្រួសារខ្ញុំគឺប្រៀបដូចជាមុំចង្ក្រានអញ្ចឹង! ប៉ាខ្ញុំរៀបការមានកូនថ្មី ម៉ាក់ខ្ញុំក៏ដូច្នោះដែរ។ ខ្ញុំនិងប្អូនទីពីររបស់ខ្ញុំរស់នៅជាមួយយាយតាដែលជាកសិករ ហើយខ្ញុំឥតចេះធ្វើកិច្ចការទាំងនោះទេ។ ពេលទំនេរខ្ញុំមិនជាសូវបានទៅស្រែចំការជួយពួកគាត់ប៉ុន្មានឡើយ។ ខ្ញុំចង់ជួយពួកគាត់់ដែរ តែខ្ញុំមិនចេះធន់នឹងកម្ដៅថ្ងៃទេ។ គ្រប់គ្នាគេថាខ្ញុំខ្ជិល ខ្ញុំមិនប្រកែកហើយក៏កាន់តែខ្ជិលលើសដើម គឺលែងគិតចង់ជួយអ្នកណាទាំងអស់។ ហើយកាន់តែចង់រត់ចេញពីផ្ទះ ជាពិសេសនៅពេលតាយាយខ្ញុំឈ្លោះគ្នា ហើយក៏រាលដាលមកដល់ខ្ញុំ ដូចពេលភ្លើងឆេះព្រៃ។ គ្រប់ពេលដែលពួកគាត់ឈ្លោះ គាត់តែងតែលើកឡើងពីកំហុសម្ដាយខ្ញុំ តែមិនដឹងយ៉ាងម៉េច ពួកគាត់បែជាមកជេរខ្ញុំទៅវិញ។ ខ្ញុំធ្លាប់តមាត់ជាមួយគាត់ជាច្រើនសារ តរហូតដល់អស់ពាក្យត។ កាន់តែត កាន់តែវែងឆ្ងាយ។ កាន់តែធំ ខ្ញុំក៏កាន់តែក្លាយទៅជាមនុស្សស្ងៀមស្ងាត់ មានតែពេលនៅសាលាប៉ុណ្ណោះដែលខ្ញុំចេចចាច។ មិត្តភក្ដិនៅសាលាគិតបានត្រឹមថាខ្ញុំឆ្កួតៗ ឡប់ៗតែប៉ុណ្ណោះ។ តែគេគិតអីគិតទៅ សំខាន់ឳ្យតែមានអ្នកនិយាយរក ព្រោះនៅផ្ទះខ្ញុំមានត្រឹមតែអ្នកជេរខ្ញុំ។ បំណងរត់ចេញពីផ្ទះមិនដែលបានសម្រេច ព្រោះខ្ញុំខ្លាច។ ខ្លាចសព្វបែបយ៉ាង! ហើយបើរត់ទៅ តើរត់ទៅរកអ្នកណា? គ្រប់គ្នាគឺបានបោះបង់ខ្ញុំចោលតាំងពីដើមទី... ឆ្នាំនេះខ្ញុំអាយុ … Continue reading ឆ្លាស់គ្នា
Lost
I remembered one night. A very long time ago. Back to when I was 4 or 5. On that night, my dad was out late... very late at night. My mom wanted to call him, but she did not use a phone. She said she did not know how to use it. That was what … Continue reading Lost
my open letter to you…
Hate is too heavy. Let it go. Will you? I know you have been giving and giving and GIVING this whole time without asking for anything in return. Yet, ridiculously, those who benefit from what you've done just can't understand anything at all. You know what? That's not because they don't want to give...back, it's … Continue reading my open letter to you…
Another typical day of mine!
It's impossible to be happy every day, but you can always choose to stay calm. I know you want to share your feelings. I know those too-demanding people can't even keep two feet away from you. Their demands heading straight right at your face. This makes you feel drained and drowned and you are cast … Continue reading Another typical day of mine!
Your Pain Isn’t That Painful
My dear everyone who is in pain right now, I don’t know how painful your pain is. But there’s one thing that I know for sure because I am also a long life pain experiencer. That thing is your pain shall pass. Sooner or later. I know it’s difficult to stop the pain right now … Continue reading Your Pain Isn’t That Painful
somi 